سنگ آهن کویر ، سازندهای معدنی طبیعی حاوی آهن و ترکیبات آن در حجمی است که استخراج صنعتی آهن از این سازندها توصیه می شود. علیرغم این واقعیت که آهن به مقدار کم یا زیاد در ترکیب همه سنگ ها گنجانده شده است، سنگ آهن تنها به عنوان تجمعی از ترکیبات آهن دار شناخته می شود که آهن فلزی را می توان از نظر اقتصادی به دست آورد.
با توجه به ترکیب شیمیایی، سنگهای آهن عبارتند از اکسیدها، هیدراتهای اکسیدها و نمکهای کربنیک اکسید آهن که در طبیعت به شکل کانیهای مختلف وجود دارند که مهمترین آنها عبارتند از سنگ آهن براق یا قرمز، سنگ آهن قهوه ای که شامل سنگ های باتلاقی و دریاچه ای است.
سیدریت معمولاً هر انباشته کانی های نامبرده آمیخته ای از آنها، گاهی بسیار نزدیک، با سایر کانی هایی است که آهن ندارند، مانند خاک رس، سنگ آهک یا حتی با مواد تشکیل دهنده سنگ های آذرین کریستالی، گاهی برخی از این کانی ها با هم در یک کانسار یافت می شوند.
اگرچه در بیشتر موارد یکی از آنها غالب است، در حالی که برخی دیگر از نظر ژنتیکی با آن مرتبط هستند. سنگ آهن غنی دارای محتوای آهن بیش از 57٪، کمتر از 8-10٪ سیلیس، کمتر از 0.15٪ گوگرد و فسفر است.
این محصول غنیسازی طبیعی کوارتزیتهای آهنی است که از شسته شدن کوارتز و تجزیه سیلیکاتها در طی فرآیندهای هوازدگی طولانیمدت یا دگرگونی ایجاد میشود. سنگ آهن ضعیف ممکن است حاوی حداقل 26 درصد آهن باشد.
عامل اصلی تعیین کننده ارزش متالورژیکی سنگ آهن، محتوای آهن است. سنگ آهن بر این اساس به غنی با محتوای متوسط و ضعیف تقسیم می شود. کاهش مقدار آهن در سنگ معدن باعث کاهش تدریجی ارزش متالورژیکی آن به دلیل افزایش قابل توجه عملکرد نسبی سرباره در ذوب کوره بلند می شود.