این واقعیت که یک محصول زیست تخریب پذیر است باعث غیر آلایندگی نمی شود. اثر محصولات تحت عنوان زیست تخریب پذیر در اکوسیستم ناشناخته است.
یک محصول زیست تخریب پذیر می تواند توسط میکروارگانیسم ها تجزیه شود، اما این نشان نمی دهد که به اکوسیستم آسیب وارد نمی کند.
نکته دیگری که باید بر آن تاکید شود محدودیت زیست تخریب پذیری است. امروزه، محصولی که تقریباً در 24 ساعت تجزیه می شود، همان تیتراژ محصول دیگری را که در 28 روز تجزیه می شود، دریافت می کند.
در حال حاضر یک مواد شوینده در عراق بدون پسماند پس از تجزیه زیستی نیز همان تیتراسیون زیست تخریب پذیر را دریافت می کند که محصول دیگری که پس از تجزیه زیستی دارای باقیمانده 10 درصد است.
بر ما واجب است که به طور مستمر روابط بین طرف های درگیر، حیوانات، گیاهان، آب ها و انسان ها را بهبود بخشیم تا این تعامل با محیط زیست بدون تخریب آن تا 100 سال دیگر وجود داشته باشد.
از آنجایی که شوینده های مصنوعی در حال حاضر بخشی از روال هزاران نفر در سراسر جهان هستند و استفاده از آن در حال حاضر ثابت شده است، ایده هایی برای غلبه بر تهدید این محصولات در محصولات سازگار با محیط زیست پدید آمد.
اولین اقدام، در رابطه مواد شوینده مصنوعی و پایداری، تغییر پیش ماده مورد استفاده در ساخت این محصولات بود که منشا سورفکتانت هایی با زنجیره های منشعب بود که برای مدت طولانی در آب باقی ماندند، زیرا تخریب توسط عامل بیولوژیکی انجام شد.
سخت تر. ماندگاری این ضایعات باعث پدیدار شدن کف هایی می شود که توسط منابع آبی پخش می شوند و با وزش باد می توانند آلودگی و کثیفی را در فواصل طولانی حمل کنند.
