میگوها سطح کلسترول بالایی دارند، اگرچه کمتر از مقدار کل موجود در تخم مرغ هستند. برعکس، مصرف یک رژیم غذایی معمولی حاوی 300 گرم میگو، سطح تری گلیسیرید (چربی) را تا 13 درصد کاهش می دهد.
یافتهها نتیجه میگیرند که مصرف متوسط میگو بر پروفایل چربی کلی بدن تأثیر منفی نمیگذارد و نوع میگو سنگی اسید چرب رژیم غذایی، نه سطح کلسترول رژیم غذایی، تنظیمکننده قوی سطح کلسترول سرم است.
قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید رادیکال های آزاد تولید می کند که می تواند پیری پوست را تسریع کند.
مطالعات نشان می دهد که آستاگزانتین (یک آنتی اکسیدان قوی موجود در میگو) آسیب سلولی ناشی از این رادیکال های آزاد را سرکوب می کند.
علاوه بر این، آستاگزانتین همچنین مکانیسم دفاعی میگو ببری بوشهر آنتی اکسیدانی بدن را تحریک می کند.
میگو همچنین حاوی ترهالوز است، نوعی قند که از پوست و مو در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش محافظت می کند.
تائورین، پروتئین موجود در شاه میگو تهران نیز دارای خواص ضد پیری است. التهاب مزمن ناشی از استرس اکسیداتیو می تواند خطر تخریب عصبی، سرطان و آسیب پوست را افزایش دهد.
همانطور که گفته شد، آستاگزانتین استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد و ممکن است به درمان اختلالات التهابی پوست مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک کمک کند.
گلیکوزامینوگلیکان، یک ترکیب زیست فعال موجود در میگو، دارای خواص ضد التهابی است و میگو دریایی به کاهش هجوم سلول های التهابی به محل آسیب کمک می کند.
آنها همچنین حاوی یک پپتید ضد التهابی (زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینه) به نام فاکتور ضد لیپوپلی ساکارید میگو (SALF) هستند که به عنوان دارویی برای درمان بالقوه بیماری های التهابی مجرای ادرار، واژن، دهانه رحم و لگن استفاده می شود.
- منابع:
- تبلیغات:
